قسمت بیرونی یک ساختمان یا بنای چوبی است. نمای چوبی در واقع پوسته یا پوشش ساختمان است و علاوه بر جنبهی زیبایی و چشمنوازی میتواند به عنوان محافظی در برابر عواملی نظیر سرما، گرما و رطوبت عمل کند و باعث تثبیت حرارت داخل شود. استفاده از چوب برای نمای ساختمان سابقهی دیرینهای دارد و در بسیاری از فرهنگها استفاده از تایلهای چوبی برای نمای بیرونی و سقف مرسوم بوده است. اگرچه به علت نیاز به نگهداری زیاد و دوام کمتر نمای چوب نسبت به گزینههای دیگر و وجود انواع فرآورده های صنعتی و مصالح جایگزین در بازار کاربرد نمای چوب در دوران جدید کاهش یافته است، از اهمیت ذاتی چوب به عنوان یکی از مصالح مطلوب در کاربردهای فنی و مهندسی چیزی کم نشده است. به طوری که هنوز هم چوب رقیبی جدی برای بسیاری از مواد اولیه با کاربردهای مشابه است و در مواردی نمیتوان آن را جایگزین کرد. زیبایی نقوش، تنوع رنگ، گرمی و آرامشی که دیدن اشیاء و سازه های چوبی به انسان هدیه می کند و اصالت و حس قدمتی که نماهای چوبی ایجاد میکنند با سنگ، فلز، آجر و مصالح مشابه به دست نمیآید. همچنین با روشهای مهندسی و تیمار مناسب چوب میتوان عمر و دوام چوبها را افزایش داد و آنها را در برابر پوسیدگی مقاومتر ساخت.
رطوبتپذیری پایین:
در شرایط آب و هوایی مرطوب رطوبتپذیری ترموود تا 40 درصد پایینتر از چوبهای معمولی است.. ثبات ابعاد: با فرآیند ترمووود ثبات شکلی انواع چوب به شدت افزایش پیدا میکند.
مقارمت در برابر حملات حشرات، زیبایی ظاهریی چوبی ترمووود، درهای چوبی ترموود. مقاومت در برابر قارچ و كپك واین ویژگیها باعث میشود نمای چوب ساخته شده از ترموود علاوه بر زیبایی ظاهری و یکنواختی و خلوص دلپذیر رنگ به علت ثبات ابعاد و رطوبت پذیری پایین ماندگاری طولانیتری داشته باشند و شکل خود را حفظ کنند. همچنین مقاومت بالا در برابر عوامل زیستی عمر این نماها را افزایش میدهد.
همچنین نمای چوب ترموود خاصیت عایق دمایی دارند و تبادل حرارتی با محیط پیرامونی را کاهش میدهند که در حفظ اعتدال دمای محیط داخل مؤثر است. رنگکاری سطوح نمای چوب ترموود به علت تغییر شکل کمتر ترموود و مقاومت بیشتر آن در برابر پوسیدگی و فرسایش محیطی دوام بیشتری دارد و فواصل رنگکاری مجدد نمای چوب ترموود نسبت به چوبهای دیگر طولانیتر است.